Uyan Kalbim
Nerede,
Küçük bir kulübenin verandasında Kırık kalpli bir insan duysam, İrkilir kalbim; Tutar düşüncemin perçeminden Ve Sen olurum kardeşim, Sen... Doru atların koştuğu bozkır zamanları Geçti... Hiçbir zaman; Ne dünya ne güneş Ne samanyolu durdu yerinde Tavaf devam ediyor Her zaman: Menzili, Döndüğü merkezi belli Her şeyin Sebebi, Yoktan var eden bir Allah Etrafında dolanır tüm kainat. Bak kendine, Geçen her an, Bir çentik atmış ruhuna, Derinden izler var ya. Olsun; bunlar yaşanmışlık izleri Kazandığın, kaybettiğin her savaş Sana bir derin anlam, Geniş bir bakış bırakmış. Ama, bunca yorgunluk Değer mi dersin kazandığına; Bildin mi kendini; Buldun mu son nedeni. Her kayboluşun bir sonu olmalı Girdiğin kara hüzün tüneli son bulmalı Hazan gelmeden gönlün Çağlamalı coşmalı... Hey, hoyrat zamane çığırtkanları Eskiyen, her şeyi çöpe atmaya kalkan Yeni olan her şeye şüphe ile bakan Uyan artık uyan; Hakikat olan ne eskidir Ne yeni, Bak hakikat güneşi Doğarken her gün Yıkar yüzünü bin gerçekle Temizle yeniden düşünceni. Sen ey hazan yaprağına Tutunan gönül Bak etrafına, Sanma ki bu sonbahardır; Bir gecedir son bulan Ölüm eşiğini geçince doğacak asıl gün O zaman gelmeden Haydi, Ne olur, uyan. (Eylül 2010 İstanbul) |
Tutunan gönül
Bak etrafına,
Sanma ki bu sonbahardır;
Bir gecedir son bulan
Ölüm eşiğini geçince doğacak asıl gün
O zaman gelmeden
Haydi,
Ne olur, uyan.
yine güzel anlam dolu dizelerdi saygı duydum yazan keleme