Yatağımın baş ucunda duran elbisemi
Yastığımın altındaki sakladığım mendilimi
Bakıp bakıp koyduğum terliklerimi
BenÇocukluğumdaki Bayramları özledim

Marka yoktu elbisemizi Annem dikerdi
Bir çift ayakkabı ve mendil memnun ederdi
Bayram denince gözlerimin içi gülerdi
Ben Çocukluğumdaki Bayramları özledim



Bayramda insanlar tatile gitmezdi
Hısımı akrabayı ziyaret ederdi
Sofra kurulur gelen giden yerdi içerdi
Ben Çocukluğumdaki Bayramları özledim

Sırtımız sıvazlanır saçımız okşanırdı
Hayır dualar alınır güne öyle başlanırdı
Misafirden kaçılmaz odaya saklanılmazdı
Ben Çocukluğumdaki Bayramları özledim

Bayram kutlamaya yedi mahalle gelirdi
Büyükler nasihat eder herkez dinlerdi
Örfler adettler silindi yokolup gitti
Ben Çocukluğumdaki Bayramları özledim

O eski Bayramlardan eser kalmadı şimdi
Ne sofralar kuruldu ne çaylar içildi
İkram edilen sütlaçlar geri çevrildi
Ben Çocukluğumdaki Bayramları özledim


Gurbete Bayram gelen giden çok olmadı
Doldurduğum şeker tası bile boşalmadı
Kapıdan Bayram kutlandı oturan olmadı
Ben Çocukluğumdaki Bayramları özledim


Zernişan Aydoğan ERZURUM...14 EYLÜL..2010