diğerleri, toprak ve söğüt
hasretle diğerleri
dallarını uzatıyor göğe yeryüzünün göğsünde ama bir türlü eremiyor... yeryüzü haşmetli yeryüzü şefkatli ama yağmuru, güneşi, karı sadece gök veriyor sessiz sedasız diğerleri rüzgara yakıyor uğul uğul ağıtını gördüğü sevgiliye erememenin mutsuzluğunda uzunluğunca... *************** söğüt tek sewen toprağı aklı havada olmayan tek, tüm dallarını verip yere. toprağınsa aklı hep diğerlerinde... iki mutsuz sevgili toprak, tam dönemedi söğütse hiç emin olamadı sevildiğinden... yine de kanaatkardı diğerleri de toprağa dönselerdi belki hiç haberi olmayacaktı söğütten diye pay çıkarıyordu kendince toprağın da diğerlerinin de aklı havadaydı çünkü tek söğüt farklı... |