beyoğlu'ndan mezun oldum
uğul uğul
uğul uğul kalabalığımdan oyuğum elimi yüzümü yıkadım düşlerimi fırçaladım hangi beyin oğlu çekerdi kışın beyaz pantolonu gözüne çektim beş yüzük aldım hayale uyan parmaklara hatırlamam kaç kırık kalbi doldurdum kadehlere kadın ve kadınsılarla olmaz aşkın dili sustum ceplerimde unuttuğum diller elimi yüzümü yıkadım suçlarımı taradım hangi beyin oğlu sarardı yazın siyah montu içkisine sardım yapış yapış nefesim hiç sorma anla işte düşmüş sokak çalgıcılarıyla selpak satamayan bol nasihatı bedava çocuk dolandım da dolandım fransız ansız kaldığım sokaklarda her gözde gözüme değmeyi denedim tünelden metroya metrodan tünele defalarca açtım elimi yumuldum bulduğuma yokuş aşağı oldum mezun senden Beyoğlu… |
kendi ruh haliyle özdeşleştirerek manzarayı yeteri kadar sahiplenen
kelime tekrarları yerli yerinde kullanılmış ve aksine ahenk katmış anlatıma
başarılı bulduğum nokta şiirinizde bu tekrarlarla şiirinizi yalınlıktan alarak zenginleştirebilmiş olmanız
bu anlamda başarılı buldum tebrik ederim
selamlarımla...