Sel gibi akıp giden senelerin peşinden,

Feri sönmüş gözlerle, bakarak ağlayalım.

Kimler geçmiş bu handan, kim kopmuş kardeşinden,

Yüreklerde meşale, yakarak ağlayalm.

Güneşten su damlatıp, yarayı dağlayalım.



Feryat-figan etsen de, giden gitmiş bir kere,

Seneler duyguları törpülemiş ne çare,

Boranla savrulmuşsun, her uzvun pare pare,

Gel! Kendi yaramızı, sararak ağlayalım.

Deşmeden kabuğunu, el sürüp bağlayalım.


Gelecek yıllar için, geçmişle barışarak,

İnsanlıkta herkesten, daha çok yarışarak,

Akan gözyaşlarının, içine karışarak,

Bir yol bulup denize akarak ağlayalım.

Arkımızdan taşarak, coşalım çağlayalım.



Yarasını pansuman, eyleyerek sinenin,

“Gelecek yılda” deme, sen benimsin ben senin,

Son gününün üstüne, geçip giden senenin,

Omuzlarına binip, çıkarak ağlayalım.

El değmemiş sayfada geçmişi sağlayalım.


Ayser özbakır