BEBEKLERAğlatmışlar doğduğu gün. Okşamış, güldürmüş,uyutmuşlar. Anneye kalsa; el bebek-gül bebek büyütmüşler. Şirin bulup öpücükler kondurmuşlar. Herkes fakirmiş güya Ne lazımsa alamamışlar. Kıt kanaat sevgiyle yürütmüşler. Hülyalar inşa etmişler üzerine de; Hayallerini görememişler, duyamamışlar. Bebeğin yerine de yaşamışlar hayatı da; O kimin hayatını yaşayacak diye düşünmemişler. Sürekli hatalardan geriye hiç dönmemişler. Bereketsizliği bile bebekten bilmişler. Bebek; yaranamamış kimseye. Yaramamış hiç bir işlerine. Onu sevmekten vazgeçmişler. Körlük ederek vefaya ceza vermişler. Ceremeyi bebeğe kesmişler. El bebek-gül bebek büyütmüşler, eğitmişler; Ahirete götüremeyip mal mülk bırakmışlar. Ne var ki; bebeğin ömründen tüketmişler. Bebeklerini bir garip sevmişler. Büyüdükçe kısıtlamışlar. Çocukluktan da soyutlamışlar. Gülücükler dudaklarda donmuş. Duymuş olanları bebekler. Anneler daha çok bekler. Bebekler; böyle dünyaya gelmeyecekler. Gelseler de sevmeyecekler. Sevgi tarlalarında, ayrık otu derleyecekler. |