0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
938
Okunma
Parfüm kokusu yalnızlığında
Rezil bir doğruluk suretine doğru
İlerleyen ayrılıkların keskin çizgisi
Fısıldar güçlükle adını
Duvar gibi karanlık gecelere
Hışımlar gibi yağmurlar yağar
Ne bir şimşek ışığı
Ne bir gökgürültüsü
Sıcak toprakta şimdi gömülü
Söndürülmekte hep gecikilmiş yangınlar gibi
Öfke püskürüyor
Bidüziye trabzanlara abanan dizleri
Titriyor içli bir sancıya
Kaza ve keder
Açıklamıyor ta içeridekini
Toprağa gömülü yüzü
Onun unutmak istediği heyulası
Anaları çocuklarından ayıran
Sağır, kör, dişsiz hazırlığı
Rüzgar rüzgar
Tüm temelleri sarsılıyor derinden
Tepelerin ötesinde
Bir fısıltı
Hiç
Bir
Şeysiz
Bir fısıltı...
