HESAPLAŞMA
bitmedi, kendimle hep...
yitip giden yıllardan bana yadigâr pespaye yalnızlık döne döne örer ipek ağlarını kör kuyularıma kozasını yırtamayan kelebek /ruhum doğum sancılarında çürü izbe mabetlerde, artık bedenim dost çeşmelerinden akan suyu kuruttun ibrişim yumaklarını dola boynuna mor düğümlere kenetle yaprak yaprak dökül ! kül gibi savrul ! bastığın topraklarda kuru kıyısında gezindiğin hayatın boşuna sarılma eteklerine hep uzak bir fanusta besledin yaşamı dalamadın okyanus derinliklerine içemedin turkuaz gözlerinden uçamadın gökyüzünün maviliklerinde hiç özlemedin güneşi okşamadın gelin teli saçlarını küstün hep ayın gülen yüzüne takılıp gecenin koynuna şarkılar söylemedin samanyoluna boşuna üşüme yüreğim, sevmeyi bilemedin üstelik hiç sevilmedin ne kral vardı, ne de kraliçe tacın yoksulluk bile kaçarken yollarından küçük bir kulüben de olmadı gün gelip gittiğinde, üzülme yokluğun dokunmaz, hercai menekşelerin kalbine yansımaz küs hayalin, yağmur damlacıklarında arkandan ağlayacak tekir kedi açacak bir gülün yokken bekleme sakın, gelmez mezar taşına serçeler... Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan Sevgili Arkadaşım BENSENO’ya ve güzel yüreğine sonsuz teşekkürler ederim..Her daim Sevgilerimle..Saygılar........ Ayşe Uçar 11/09 /2010 |
Göktürkmen tarafından 11/21/2010 12:16:39 PM zamanında düzenlenmiştir.