Ezan dinmez diyen. Bayrak inmez diyen. Şehit ölmez diyen. Yürekler var

Dün bir şiir yazdım sana anam.
Hasretinle yanan, ağlayan..
Üşüyen yüreğimde kor olan.
Bayramsız, bayramlar kokan.

Ben gibi, anasını kaybedenler.
Ya da, belki hiç görmeyenler.
Alev, alev, Üşümüşler, üşümüşler.
Sel olmuş yaşlar, çağlamış yürekler.

Bir şair, bir gönüldaş ses olmuş sonra.
Billur gibi sesiyle göndermiş şiiri sana.
Yüreği üşürken, sesi tir tir titremiş..
O da yaralıymış, anam demiş, inlemiş.

Şimdiyse yine düşlere daldım sessiz.
Elbette sen de varsın, olur mu sensiz?
Hem bu defa bütün evlatlar, bütün analar.
Bizimle yanıp, bizimle üşüyorlar.

Kimisi yanarak, uğurluyor anasını..
Kimi kucağına yeni almış yavrusunu..
Dünya’nın hali böyle be can anam..
Dönmezsin, dönmezsin ağlasam, sızlasam.

Hele bir de şehit anaları var ki düşümde.
Gel yüreğim gel de, gel de üşüme..
Ah anam, ah dedim ya, kan ağlıyor vatan.
Eylül de üşüyoruz, üşüttü bizi bu bayram.

Ana gibi barış, ana gibi huzur, ana gibi sevgi.
Pespembe hayaller kuruyorum düş bu ya..
Barış, huzur, mutluluk gelmiş vatana..
Tıpkı öğrettiğin gibi, tıpkı çocukluğumda ki gibi..

Varsın bu bayram da üşüyeyim be can anam.
Bölünmez, bütün bu vatan, atadan armağan.
Koruruz merak etmeyin, biz kimin evlatlarıyız.
Üşüyorum anne, üşüyorum yazık ki yalnızız.

Ama biz Mustafa Kemal’in askerleriyiz anam.
Üşüsek de, yansak da, yakılsak da bil, inan!
Bu yalnızlık, bu acılar son bulacak bir uyanışla.
Söz verdik vatana ve atama, söz olsun sana da.

Harika yorumunla yine şiirim canlandı gönüldaşım, teşekkürler hüzün şairi, teşekkürler Niğmet YILDIZ..
MEHMET FİKRET ÜNALAN