İHANET
ellerimden dökülen, bir avuç kana susamış anıların izleriyse
gözlerimde parıldayan, ihanetin sönmeyen kor aleviyse kalbim hala, durmadan acıyorsa yıllar akıp giderken büyüyen gölgemden artakalan zamanların bitmeyen her bir anında, rüzgarın donuk hüzünlü esintisi, yüzüme çarparken bekliyorsam hep aynı köşede boş sokaklar selamlıyorlarsa hüzünlerimi, bir ben bir de gün be gün büyüyen gölgemden seni unutamadığımdan değil, ihanet ettiğim ruhumun, kaybolan benliğinden af dileyebilecek bir tutam cesareti bulamadığımdandır bunu öyle bil ey kader.... |
annem benim acıkdıkça emdiğim
ihanet
vatanım benim
işgal edildikce şehirlerim,sığındığım
ihanet
bir kara yılan
boğuldukca sarıldığım