KALEMİM AĞLIYOR
Bilmesin hiç kimse, yar niye hasta
Kara taş hep sorsun kim kime yasta Derinden ah edip inleme asla Yollara gözyaşın akıtmayasın. Bu nasıl acıymış, , bilemedim yar Senli geleceğe eremedim yar Sana sarılmaya doyamadim yar Yollara gözyaşın akıtmayasın. Uzak kalsın senden hüzün kalesi Savurmasın seni dert yelpazesi Özlem olsun sana yar hediyesi Yollara gözyaşın akıtmayasın. İçerim kor oldu yar, sen bilmeyesin Sızılı şu sesi sen duymayasın Kalemim ağlıyor hissetmeyesin Yollara gözyaşın akıtmayasın. Her kim ki Serabı sorarsa sana Deme hiç "O yar da hep ağlar bana" Uzaklik nedir ki candaki cana Yollara gözyaşın akıtmayasın. Ey nasıl hitap edeceğimi bilemediğim! Ellerindeki nurla şu garibe merhem ol. Sevme sanatının tüm sırları sana mı sindi? Yaktın beni yar, o dağlardan bu çöle savurup attın beni. Benimle birlikte yanar, benimle birlikte hu der, dönersin. Sensizlikte bu cana mı emanet ettin “sen”i? Gidiyorum sensiz benliğime, yokluğumda tüketme beni. Sevgimle çoğalt hasretimi her an; daha çok ben ol ki yokluğumda bile söylensin vuslat türkümüz. Seni ve seni sevenleri seviyorum. Unutma beni. 3.7.2007 SERAP ÖZALTUN |
Koklaşır narlaşır kan güllerinle
İçeride dağlar akan işvenle
Yollara gözyaşın akıtmayasın
SAYGILARIMLA