gözlerin çağırır beni
aynadan yansıyan esmer hüzün damlaları
alıp götürür seni pinhani memleketlere memleket sandığı cebimde sana biriken/hezeyanlarım gurbet kuşları uçar yüregimden sana giderken ki bıraktıgın cam kırıkları degil yüzüme bırakıp gittiğin bakışların öldürür beni sen endamınla yıkarken sana çıkan bütün limanları birer birer gözlerin çagırır beni kipriklerine düşen gökkuşagının tüm renklerini sarhoş yakamozlara firar eyledim kaçarken düşürdüğüm tüm ümitlerimi hicran bakışlarına makber eyledim sen naftalin kokulu sevdalarına yabancı eylesende beni kırıp atarken yüreğine düşen nagmelerimi birer birer gözlerin çagırı beni istanbul yedi tepe yedi tepede yeşerttiğim deniz feneri /yalnızlıgı dilimden dökülen zemheri soguklugu sensizliğin büyütüpte söyleyemediğim tüm tümcelerim hala bir yetim insan caresizliginde mahmur bakar sana şimdi sırça köşkleri kendine yar edinen sevgili sen dili lal sevdalarımı gömerken mezara birer birer gizlerin çagırı beni |
yüregine emegine saglık.
kipriklerine düşen gökkuşagının tüm renklerini
sarhoş yakamozlara firar eyledim
kaçarken düşürdüğüm tüm ümitlerimi
hicran bakışlarına makber eyledim
sen naftalin kokulu sevdalarına yabancı eylesende beni
kırıp atarken yüreğine düşen nagmelerimi birer birer
gözlerin çagırı beni