* Kadınım Benim *
Düşle,
köhne bir limanda usul bir rüzgâr çoğaltırken saçlarını belli ki, bilinmez bir yerdesin kadınım benim içimde yarım kalmış besteler bir gün hesap sorar mı sana? çaresiz olsam da kıyılarımda bu fırtına, bu kavga benim. Seviyorum dedin inandım bakmadım aynadaki yüzüne, kapımı sana aralamıştım koklayarak geçiyordum salkım salkım açan çiçeklerini biz miydik? bir zamanlar o mavi çamın gölgesinde oturan sen o’sun işte, Ege’nin Akdeniz’e set çekişi gibi öpüyorum, tuz tadındaki mavi gözlerini kalbim sayıklıyor, seninle uzanan yolları paylaştıkça seni hiç unutmadım ki belki, belki diyorum bir gün kapımın zilini çalan, yine sen olacaksın Nuri Dağdelen Özdere-İzmir 18.8.2010 Saat.21.30 |