küsmüyor gözlerin hiçgözlerin küsmüyor hiç çünkü adın ümit fesleğenlerin küskün açtığı bir ülkedeyiz uzak ve acıklı bir dilin tatlı sularında çimen gençliğin inatçı / duru ninni gibi belleğinde ikimizin o yüzden gözlerin bir ela ve o yüzden akmaktayız sonsuza taştan kentler istiflenmeden önceydi rüzgarın kelimeleri yıldızlar uzaktı / ama toprak sadece ölülerin miydi şimdi pencereden edepsizce gözetliyor sinsi güneş / git burada bir aşk söz konusu manik-depresif / şizofren günlüklerde dile geliyorken uygarlığın son buluşu demir ökçelerle eziliyorduk ağzımız naylon tıkaçlarla kapalı sustuk yazgımızdı biliyorduk yine de sislerin ötesindeki mutluluğu hissediyorduk zincirlerini ellerimizle işlediğimiz prangalar süslüyordu zavallı boynumuzu seni ilk o zaman gördüm işte dünyanın ve tüm kitapların özeti evrenin ana düşüncesi tutsaklık bir kalkandı benliğimize özgürlük hedef tahtası kalbimize seçmemektir seçimim yazgıma ne düşerse bekleyeceğim o gün geldiğinde bana kırmızı bir karanfil uzat sevdiğim küsmüyor gözlerin hiç çünkü barış küflenmiyor modası geçmiyor umudun sende gözlerin küsmüyor hiç gözlerin hep ümit şimdi bak yalnızlığıma tüm renklerinle .... f.a. |