Hazan Mevsiminin Hüzünlü Yüzü Eylül
Ve eylül sonbaharın nazlı çiçeği
Hazan mevsimi, sararan yaprakların Solgun tenimle yarışı Gözyaşlarımın tek rakibi Hüzünlü yıllarımın başşehri Hoş geldin demek isterdim Ama hoş buldum diyemezsin ki bana Sen değilmiydin yalnızlığım mimarı Sen değilmiydin yüzüm gülerken Gözlerimin sağanağı Alıp giderken beni Vuslatı olmayan yarınlara Kaderin çizdiği yolda feleğe yol gösteren Sen değilmiydin sessiz feryatlarımın Çığlıklarını kesen Sen değilmiydin gülistan olan gönlümü Hazana döndüren Sen değilmiydin gençliğimin arzularını Kıskanç bir kadın gibi hazmedemeyen Ah Eylül Ne çok severdim seni bir zamanlar İple çekerdim gelişini Açılınca perdeleri penceremin İşte güzel günler birbirini kovalardı Bayram çocukları gibi şen olurdu gönlüm Nasıl olmasın eylülde sevmiştim Eylülde tanımıştım hüzünlerimin ortağını Yine eylül Felaket avazlı bir ses oldu Sensiz sessiz ve soluksuz yıllarımın kara gölgesi Takvimlerde yağmurların müjdecisi İşte geldin eylül Hüzünler yağmaya başladı şiirlere Heceler ağlıyor kan damlıyor satırlara Hatıralar bir bir geliyor dimağa Sen eylül anlat Yaşayamadığım Sevdamın kanlı elleri Nasıl sileceksin bu kara lekeyi Söyle nasıl Telafisi olmayan bir gidişle git ve Bir daha dönme zaman tünelinin Kara deliğinden |