Öksüz çocuk
sen bir yosma’nın karnını doyururken
sperma kokan loş bir odada bir çocuk ağlıyordu gecenin koynunda aç/ susuz/ anasız maladıkça küf konan bir insanlık yorğanı kil*in rengi değişiyordu ar kızılında yedi/ genli sevda çocukları göbekleri kesilmemiş bırakın toplayayım kirpiklerinizde donan gözyaşlarını gri bulutlar kınından çıkmadan ellerinde sararan dualarını yükleneyim Tanrı’ya bu gece makhurum kendime çocuk ölüm telaşı var içimde üşüyorum kulak ver geceye göz/bebeklerimde küllenmiş tütsülerden bir martı uçuşuyor Kamuran GÜNDÜZALP / Torino |