İSYAN RUHU
Her sabah ayrı bir nefretle uyanırsın
Duyguların içini parçalarken Kelimeler kâğıdı ezer Aklına olmadık düşünceler takılır Haykırmak istersin düşüncelerini Yalnızlıkların için günaha girersin Ve Azrail’e gıcık bir gülümseme gönderirsin Var olmak için yokluğu beklersin Çileler ızdıraplar teğet geçmeye başlar Aynanın karşısına geçtiğinde Dudaklarına olmadık cümleler takılır Sorgularsın kendini Ben kimim? Nerden geldim nereye gidiyorum? Sonra aynadaki gözlerine gözlerin takılır Kendini kaybedersin indirirsin yumruğu Gözündeki nefretler gibidir aynada artık İsyanların gibi çizgi çizgi çatlaktır aynada Ve elinden bir damla kan düşer yere Damarlarında yeni nefretlere yol açmak için. |