YANMAK
Yanmaz, yapışmaz aşklara tutuldum
Kavruluyorum şimdi Pervane olmuş gönlüm Anlıyorum yavaş yavaş Kargaların neden bin yıl Kelebeklerin üç gün yaşadığını Yaşatmak içinmiş yaşlanmalar Ve çile en güzel kokan çiçekmiş Her bir dokunuş Söndürüyor cehennem ateşlerini Azalıyor heybemdeki alevler Yanıyor tenim kurtuluyor ruhum Çöküyor yükümün ağırlığı Uçuyorum bir fikir gemisinde Sahibime ulaşmak için. |