Yokluğuna alışamadım annem,rüyalarımda bile sensizlik
Yalnızlığın tek adı SEN, küçücük dünyama açılan kara delik
Seninle kapattım tüm kapılarımı açılmaz
Hayatımdaki son yazım o yaz
o gün son güneşim,sana son dokunuşum,son görüşüm,sana son kez


Şimdi kocamanım ama sensiz ben, hala senin küçücük kızın
Bir fırtına gibi yaşandı,yapraklar sarardı,gökyüzü karardı ansızın
Hatırladığım çok yorgunsun ve uykusuz istemediğin bir yerde
Son kez uyudun ve ilk kez benim dizlerimde

Nekadar kaldık hatırlamıyorum melek annem
Uyanmanı beklerken, kopardılar seni benden
Annen ölmüş dediler
Anlayamadım ölüm ne? kim o?
Annen yok gitti ağlama tamammı dedi teyze
Bilmediğim yerleremi gitti
Ama annem içerde yatıyor gitmediki
Hem anneler çocuklarını bırakmazlarki
peki sen bizi nereye götürüyorsun?
Neden bir elinde ben diğerinde kardeşim
Neden bize bakan ağlıyor,susuyorsun

Yazık öksüz kalmışlar dahada çok küçükler,,
Ne diyor bunlar,soruyorum soruyorum
Annem öksüz kalmak sensiz olmak demekmi?

of hava neden soğudu birden,ennemin sıcacık kucağını istiyorum
Hadi annem seslen arkamdan kızım gel gitme
Kafamı çevirdim baktım yoksun annem
yoksa bu teyze doğrumu söylüyor,
küçücük kuzucuklarını bırakıp gittinmi annem
yine sordum konuşmuyor

Bırak bırak elimi annem evde nereye götürüyorsun
Duyan yok beni çünkü feryadımı dışa vuramıyorum
ölüm buydu sanırım terkedilişin ağırlığı,yalnızlığa ilk adım
Sen gittiğin yerde başka yavrun olmasın
Kimseyi öpme sevme sana kimse dokunmasın
Kocaman oldum,büyüdüm ve hala gözyaşlarım mezarını suluyor
özlemin volkan yüreğimde kaynıyor,
Yokluğun küçücük yüreğimde yara ,kimseye sardırmadım
Şimdi anneyim ama hala senin ÖKSÜZÜN