Hangi Afrika ülkesiydi hatırlamıyorum.Yıl 1988’di.Bu Afrika ülkesinde, kuraklıktan ama daha çok karnı tok insanlarımızın duyarsızlığından sayısız insanların açlıktan öldüğü acı bir yıldı.

Allah’a verdiği nimetler için daha çok şükrettiğimiz bu mübarek ayda, bu olaydan etkilenerek o yılda yazdığım şiirimi sizlerle paylaşmak istedim.

AÇLIK

Tiz bir ses vardı toprağın üstünde

Çatlamış toprağın

Bir vızıltı karasinek

Çatlamış, kurumuş toprağa ağlıyor besbelli

Küskün gökyüzüne eller

Bir damla suya hasret kalmış gönüller

Hasret kalmış analar emzirmeye bebeğini

Gözler gömülmüş iri iri derine ta derine

Belki görmeden, tatmadan öldü sıcak yemeği

İnsan görmedğini, bilmediğini hayal edemez

Eder etmesine belki ama...

Onlar edemezlerdi ki