BİR HÜZÜNDÜR ÇÖKTÜ GARİP GÖNLÜME
Bir hüzündür çöktü garip gönlüme
Çekilmeyen ayrılık mı? Gurbet mi? Hal gelmedik iş kalmadı ser’ime Uslanmayan şu gönlüm mü? Felek mi?.. Kanatsız kuşuken uçtun yerinden Sen bilmezsen el bilir mi halinden? Tırnağınla eşeledin derinden Sana kalan mutluluk mu? Şelek mi?.. (*) Gün oldu coşturdun garip gönlünü Bülbül olup buldun mu hiç gülünü? Bir davaya verdin naçar ömrünü Taşıdığın Hödük müydü? Yürek mi?.. Hayat yokuşunu aştın iniyon Sahte bakışları neden görmüyon? Bilinmezden bilinene yürüyon “Dost” dediğin kavunmuydu? Kelek mi?.. UMUTLUM bir çare usandın candan Ne kaldı elinde geçen zamandan? Dünya dedikleri şu koca handan Göçüp giden Mahlukmuydu ? Melek mi?.. (*) Sırtta taşınan yük. Hasan ERKILIÇ (UMUTLU) Ankara, 26.08.2010 Perşembe |
Hüzün sarmış kalemini belli ki sana böylesine güzel şiir yazdırmış
yüreğine emeğine sağlık haz alarak okudum kutluyorum kardeşimi.
Sevgilerimle.