gece yarısı kabusu
yok artık saçmalık bu,
görmediğim gözlere mi bu hayranlık. dahası; hiç dokunmadığım ten için mi bu heyecan! yok artık; kendim de değil benliğim... rüzgarı severdim ben, dolunayı severdim, sessizlikte kaybolmayı, ela’yı severdim ben ... mavi’yi sevmek daha bir güzelmiş ancak, kokunu taşıyan rüzgar, senle izlemek dolunay’ı, senle doldurmak sessizliği... yok,yok saçmalık bu! adını bilmediğim bir yolda sana koşmak, ah unutmamalı kül kedisinin gece yarısı kabusu... dahası, sonsuz mutluluk... okunmamış bir roman adımıza imzalı. akrep ile yelkovan, öpüşmemeli hiç bir zaman... |
saygılarımla kutluyorum.