EVDE KALDINBu sene de evlenemem Diye diye evde kaldın Erkeklere güvenemem Diye diye evde kaldın İsmaildir köylü biri Muzafferdir huylu biri Temindardır tüylü biri Diye diye evde kaldın Selami’nin burnu akar Hüsamettin yoldan çıkar Abdurrahman şaşı bakar Diye diye evde kaldın Sülo gezer sarhoş marhoş Nizamettin keltoş meltoş Necmeddin’in cebi bomboş Diye diye evde kaldın Mikail’i vurmuş ayaz Zatinur’un saçı beyaz Cemalettin ölür bu yaz Diye diye evde kaldın Kamil kara kuzu imiş Cemil uyuz tazı imiş Şamil Akop kazı imış Diye diye evde kaldın İbrahim kör kerim sağır İşin yoksa durma bağır Niyazi’nin eli ağır Diye diye evde kaldın Cafer ince uzun sırık Murtazaki çok pısırık Şemsettin’in beli kırık Diye diye evde kaldın Abuzerin çıkmaz sesi Dursun da köy avaresi Cem bilmemki neyin nesi Diye diye evde kaldın Ahmet işçi Mehmet memur Sıkıntılı geçer ömür Sakallıdır Topal Temur Diye diye evde kaldın |
bu gülümseten şiiriniz bana işyerimde dinlediğim kıssadan hisse bu öyküyü hatırlattı saygılar