KIRIYORUM KALEMİMİ / SON ŞİİRSabahın geceyi uğurladığı saatlerdeyim yine Sancılar içinde kıvranıyor kağıdım kalemim Sensizliğe gebeliğin acı çırpınışlarıyla Titriyor gönül namelerimin telleri Göz yaşlarından ağırlaşmış kirpiklerim Yaşla ile birlikte akıyor kalemimin mürekkebi Sana dair yazılacak çok şey varken Ellerim titriyor yazamıyorum Adını ne zaman ansam Gönül kafesimi parçalıyor azap kuşları Geçmişteki senli mutlulukları Hatırlamama dahi izin vermiyorlar Geceleri acı bir çığlık bölüyor huzursuz uykumu Her defasında uyanıyorum aysız yıldızsız geceye Dinliyorum kulaklarımı parçalayan sessizliği Yanıbaşımda hissedemiyorum artık nefesini Neden yoksun ki yanımda Yoksa aşkın kıyamet alametlerimi yaşadıklarım İmkansızlığın beşiğinde mi sallamışız biz aşkı Hep bir hayali mi kovalamışız bilinçsizce Ve şimdi çöle dönmüş aşk bağındayız Ben yine hayallerde gözlerinde kaybolmayı düşlerken Buz gibi bir nefes ile irkiliyorum Anlıyorum ki şiirler artık bana haram Seni yazamıyorsam neden yazayım ki Gözlerimde hüsranın yarattığı seller ile Son kez bakıyorum gözlerine yalvararak Donuk bakışların delip geçiyor kalbimi Ve son şiirimle kırıyorum kan damlayan kalemimi …………………………………… ………………………………. ………………………….. ………………………. …………………... ………………. …………… ……….. …….. … . |
Saygilar sevgiler...