BEYAZ EVİN SONU
Beyaz evin sonu,
Sorarım kendime şimdi. Hani,nerde o günler. Buğulu camlar arkasında sanki. Ondan kalan her izler. Hayal,meyal hatırlarım, Sekiz camlı pencere,perdesini. Almış demek son yazdığım tebriği. Duvarda en sevdiğim kartlarım. Ve üzerinde teneke saksım. Yan-yana kısa bir yürüyüş, Yoprak kokan yollarda. Bakışlarım bir doğru çizdiginde Duymak isterdim,ılık sıcsklığını içimde. Bu-muydu, Beyaz evin sonu,sevgimizin kaderi. Tabi bakamazsın şimdi ılık ılık. Yarattığın mecnunla, Övünebilirsin artık. Erzincan Çarşamba 04-10-1972 |