YOKgök yüzünde ay yok! güneşi kaybedeli çok oldu artık doğmuyor. beni aydınlatmıyor doğuyorsa da. karanlıklar içindeyim, dünyaya kör bakıyorum. her yer koyu bir siyahtan ibaret. renksiz, kokusuz yaşıyorum. çiçek yok! kuş yok! ağaç yok! bunlarsız hayat zor geliyor. yağmur yok! dolu yok! kar yok! can bedene kor geliyor. yaşatacak ’yar’ yok! yaşayacak ’var’ yok! hayat kör bir koridor, iki yanı duvar nasıl başladıysa arkası ona uyar. git git bitmiyor, koridorun ucunda nur yok! hayat buz gibi soğuk. ıssız ve bomboş bir kovuk. uzakta baykuş sesi; kaba, korkunç, boğuk boğuk. bedenim, anamdan doğduğuna pişman, ruhum bedenimden ha doğdu, ha doğacak. hayat soğuttu kendinden beni. ısınacak kor yok! duyguseliozan kalkan antalya 18 12 2000 |