Sorularla Yaşıyor Hayata KanıyorumKaç hayat sığar bir ömre Kaç metafor, kaç gerçek Kaç kez devrilir ömre sığan hayatlar Cümleler gibi… Hangi koku yalnızlık kadar siner insanın üstüne Bulutlanan gözlerden akan Yağmur mudur yoksa efkâr mı? Sesler söylenmek için beklerken, Tüm susamışlığa rağmen susmak Kaygısızlık mı yoksa kaygılara susmak mıdır? Ya ben, ben kimim? Sahi kimim ben? “Dante Cehennemi” mi ya da Araf’ta bir soru işareti? Yoksa Hayyamperest mi? Bilmiyorum. Yalnız şunu iyi biliyorum, Hayat bir fahişe, Ve ben durmadan onun şehvetine kanıyorum. Duygu Oruç 16 Ağustos ‘10 Alanya |