Çaresiz vedaların hüznü sardı içimi birden..Öyle güzel anlatmışsın ki..Yüreğine sağlık..

Bir sözüm var!
Tam da hayat denilen o ince çizginin üzerinde..
Herşeyi yaşamışım dolu dolu
Eksik bir tek sevda kalmışken söylüyorum bu sözü
Aşkımın boynunu büktün..
Yüreğimin sesine ses vermedin..
O yığın gibi üstüme depremle yıkılmış molozların arkasından
Seslenmedin bana..
"Sesimi duyan var mı?"
Ben tükenmekte lan nefesimi bile sana seslenmek için harcarken
Sen duymadın..
Kulaklarını tıkadın
Kaçtın!
Şimdi o yüreğimde yaşattığım aşk ÖLDÜ
Çıkarsan bile enkazın altından
Cansız sana faydası dokunmaz artık..
O yüzden dokunma kalsın bende kalan düşlerime..
Yas tutma!
Ağlama!
Ben tek başıma defnediyorum
Yüreğimin en ücra köşesine sana olan aşkımı
Üstüne dökerken gönlümden kara toprağı
Kar tanesi düşüyor toprağın üzerine
Sonra bembeyaz bir örtü gibi sarıyor toprağı
İşte o zaman anlıyorum..
Sonbahar BİTMİŞ
Tüm yaşanmışlıklar anılarda kalırken..
Yaşanmamışlıklarsa sadece keşkerle hafızalarda kalmış

Tebrik ederim sevgili kardeşim güzel bir şiir kaleme almışsınız, hüzün ve sitem yüklü ama bu duygularda sevmek kadar normal hayatımızda ayrılmaz bir parçamız gibi saygı ve selamlar.