çocuk ve düş
çocuk ağladı
köpekler havlamalarını arttırdı gecede... çocuk parmaklarını saydı geceye.. bir düşünü uçurdu serçe parmağından. düş, bir yıldız oldu gökte bir mavi balon bayram sabahında rüzgara asi bir uçurtmaydı düş, tellere takıldı. yağmur sesi değildi duyduğu geceyi nağmeleriyle saran böcekler de seslere bir resim çizdi çocuk, seslere bir renk verdi böldü çıkardı topladı ve anladı bu sesler sevgili ninesinden armağan bir oyundu kulaklarında... kendi sesini duydu çocuk ayağına sürtünen kedinin gözlerinde... düşlerine gülüşlerini kattı gülümsedi.. ince sızısını duydu baktı işaret parmağı yaralıydı yaraydı oyunlarında çocukluk. ne dünün çocukları ne kardan adamlar tutmadılar düşerken yokluğa soluksuzluğa vefasızlığa.. dünün umutları bugünün garip adamları oldular kardan adamlar güneşe kalmadı mum ışığında eriyip bitti. çocuk ellerine baktı hüzünle. sevinçle çırpmadı ellerini uykuya dalmak ister gibi ellerini kapadı gecelere... yalnızdı çocuk yapayalnız... karanlık sarmıştı tüm bedenini yüzünü okşayan yaralı bir eldi uzandığı bankın çizikleri... 14/08/2010 ödemiş |