0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
971
Okunma
Alırız elimize kâğıt kalemi,
Yazarız çizeriz çoğu manasız.
Özlemle anarız bizi seveni,
Göz göze bakarız, ama manasız…
Çiçekten anlayana mana süzülür,
Yayılan rayiha canı güldürür.
Demet olup sevgiliye sunulur.
Çiçek mana, çiçeksizlik manasız…
Mana gergef gibi inceden örer,
Görünen kirlenmiş, yüzleri örter.
Kim bilir ne güzel sırlarla gezer.
Mana bu sırdadır, gerisi manasız…
Güzeller güzeldir diye sevilir,
Bülbül güle aşık olmuş denilir
Kalpler, güzel sevgisiyle dirilir.
İyilikler güzelse kötülükler manasız.
Hayata küsülmez, obir sermaye,
İstenmeden verilmiş bir hediye.
Neden zehir edersin onu kendine?
Hayat barıştır küskünlükler manasız.
Mehmet Demirel
