EFELERİN EFESİEgede namdar yiğit, efelerin efesi; Sırtında cepkeni var, sarık dolanmış fesi. Mavzerini sıkarken, avazlıdır nefesi. İşgalci sinsi yunan, bakın it dalaşında; Efelerin efesi, kovmanın telaşında… Ankara’da Seymen’ken, Erzurum’da Dadaştır, Yiğidolar; İzmir’de efelere yoldaştır. Yörük Ali Efe’miz, canı ile sırdaştır. Miskin Yunus pirimiz, hikmete dalışında; Efelerin efesi, cumhurun telaşında… Dağlarda çatılmıştır, efelerin mavzeri; Bir ateş halesinde, nuru arar gözleri… Ahit tutanağında, yüzleşmede sözleri. Nara yanarken ümran, düşmanın ataşında; Efelerin efesi, vatanın telaşında… Karadeniz horona, Dadaş bara sevdalı; Efemiz diz vurarak, oynasın harmandalı. Biliriz koç yiğitler, bu cihana faydalı. Oynamayı hak etti, yeşermiş merasında; Efelerin efesi, baş çekme telaşında… Çıkar yüksek doruğa, buluta selam eder; Düşmanı koyun gibi, yüce dağlarda güder. Şahadet sevdasıdır, ömrü olmasın heder. Çanakkale ruhuyla, gül kokar aguşunda; Efelerin efesi, ötenin telaşında… Mavi cepkeni solar, kızıl güneş altında; Namına övgü yağar, Anadolu sathında. Bir türkü tutturmuştur, Damdıra’sı yanında. Sazının tınıları, dil olur destanında. Efelerin efesi, ozanlık telaşında… Şairim gönül bağım, sebil hayra yorana; Menderes süzülürken, efeleri sorana. Aydının efeleri, aman vermez borana. Sabırla dokununca, gül kokar nakışında; Efelerin efesi, gülistan telaşında… Mehmet Demirel (Şiir AYDIN’IN Kurtuluşu anısına, düzenlenen şiir yarışmasına gönderilmiştir.) |