GÜLE VER GİTSİN
Bırak şu garezi,vazgeç şu kinden
Akan boz bulanık, sele ver gitsin Saklama sevgini, çıkar gönülden Fitneyle,hasedi yele ver gitsin. Yüreğinde cümle, kullar barınsın Dışından bakınca, için görünsün Nefsine yan çıkma, yerde sürünsün Kibirle,gururu ele ver gitsin. Allah diye yan ki, dumanın tütsün Bırak şu benliği, kalbinden gitsin Bağında şad olup,bülbüller ötsün Ah ile zarını güle ver gitsin. Su akıtma sakın yokuş,bayırdan Buğday beklenir mi kuru çayırdan Ağzını açarken, konuş hayırdan Bal olsun kelamın, dile ver gitsin. Ağacın gür olsun,dünesin kuşlar Hep sende kabını doldursun boşlar Kimseye değmesin attığın taşlar Biriken hıncını, göle ver gitsin. Bize emanettir,bu can kafeste Ecel sıra bekler,gelir aheste Ömür dudaklarda,bir garip beste Dinleyip efkarı, tele ver gitsin. HİLKATİ’yim Allah adın anarım Abı hayat içsem, anca kanarım Vebalim çok döne,döne yanarım Leylayı, Mecnunu çöle ver gitsin. |