Şehre yüz sürüyorum
kavak yelleri
yeminlerim
incinmişliğim
bitmiş bir şarkının son sözüyüm

-devrik cümleler kuruyorum
sözcüklerim yalın
anlıyor musun?-

bir film karesine sıkışmış
yaşamdan süzülen
bir rolün en başında
başrolde görünen

-ama hiç bir oyunda oynamamış
kostümünü bulamamış
oyuncağı alınmış
çocuklar gibiyim
anlıyor musun?-

küskün bir menekşeye yüz sürüyorum
denizlerden martıları kovuyorum
vapur çığlıklarına sığınıyor sesim

-avaz avaz yırtınıyorum
sen duy diye
duyuyor musun?-

dağlarda geziniyorum
yaylalarda pınar başlarında
aşk arıyorum
maralım
bir avcı namlusunda yüreğim

-tetiğe basacak şimdi
can vereceğim
ölümü özlüyorum böylesine
ölümü...
anlıyor musun-

bir lokma bir hırka sevdalar giyinmiş çıplak bedenler,
içinde emanet sevdalarla yürüyor
yalın ayaklıyım ben
duldasız

-siper etsem kendimi nehirlere
bir dolu sevda taşacak göğsümden
seller koparacağım
anlıyor musun?-

-kehanetler dilinde bir adamın
’yarın yok’ deyişinden endişem
yarınların yaralı yüzüne sürünüyorum
yüzsüzlüklerini haykırarak
anlıyor musun?-

ağır bir müziğin
taksiminden sızıyor iki damla yaş
gözlerim şahit gözlerinin rengine
uçurtmaların kuyruğuna tutunuyorum
yükseklere çıkıyorum
seyr-i âlem zevkinde gözlerim

-yeşili,
elayı,
moru biliyorum
eflâtun sevgileri kokluyorum
yüzüne yüzüm sürüyorum
anlıyor musun?-