Değişmeyen Zahmin .
’ Gitmek güzeldir , kimi arkasında bırakıp gittiğini bilmek daha güzeldir ’ . Dedi adam ve sustu .
Derin bir dalıp gitmenin dönüşünde ; Dayadı gözlerini gözlerime, ve sus dedi kadın sus . Bilmediğin şeyler var . Seni bir çiçekle kandırmak istemediğim gerçeği . Sus ve dinle . Konuşamasamda anla gözlerimden . Bağla bakışlarının dilini sadece dinle ... Gidilen yer hiçte öyle anlatıldığı gibi değil , aşkın yasak olduğu isimsiz bir şehir . İçimi ısıtan gülüşlerin de yok orda, keşke biraz yanıma alsaydım . Gelen her bahar, sanki sonbahar . Sisli bir sabah ayazında kücük bir bavulu peşimden sürükleyerek gittim . Peşimdeydin biliyorum . Arkama baksaydım kalırdım, bakamadım . Sana ait bir adamı nasılda sessiz gönderdin ? Gittim ya sahipsiz kaldım . Canım yanmaz dedim görmeyince . Kor oldum, lal oldum . Sensiz olamadım . Sahipsiz adamın sahipsiz acıları ... İçimin çıkmaz sokaklarına yol açmak için geldim . Unuttuğum yerden yazarım demiştim , yazamadım . Gözlerimden aktı kelimeler dönemedim . Ama şimdi ; Yıllar sonra sana hatırlamak düşer kadın , bu senin değişmeyen zahmindir. 15temmuz2010 Özge Özgezer |