KÜSMEDİM SANA KIRGINIM

Küsmedim sana kırgınım;
Bak gün geceyi bitirdi.
Güneş mi ay ı bıraktı,
Yoksa ay mı güneşi terketti.
Bir yanım hep öksüz.
Bir yanım da anılar...
Gece hep hayal bana,
Gündüz ise somut gerçek.
Bir yanım düşler ülkesi.
İçimdeyse sen kaldın...


Küsmedim sana kırgınım;
yarınlar biriktirdim.
Seninle başlayıp, seninle son bulan...
Bir gül değildim sana
Sen de bülbül olmadın.
Kırçiçeğindim;
Uğur böceğim olsan yeterdi.
Kırların özgürlüğüne çağırdım seni.
Gökyüzü mavisine.
Kanadını çırpıp uçabileceğin her yere&
Yabanıl güllerine aldandın.
Gül kaprislidir,
Gül nazlıdır,
Gül ayrıcalıktır.
Sığmaz bahçelere,saksılara&
Kırmızısı,beyazı,ahenkli kokusu
Mahkum eder kendine...
Büyüsünde aldatır.
Yosun yeşili gözlerime bak.
Daha ötesini sana onlar anlatır&

Küsmedim sana kırgınım;
Ummanım ol demedim.
Küçük bir dere olsaydın keşke&
İçinde,kıyında,
Sere serpe olmuş yosundum.
Senden gelip geçenleri gördüm.
Arta kalanları içime aldım.
Bulanıklığını,berraklığını yaşadım...
Kıyındaki,içindeki beni terk ettin.
Uçsuz bucaksız çöllere salıp,
Bir bütün olduğumuzu unuttun.
Kuraklığa mahkum ettin...

Küsmedim sana kırgınım,
Toprak olup bağrımı açtım.
Çiğneyip geçtin.
Neler verdiğimi,
Neler sakladığımı,
Neler görüp yaşadığımı anlamadın.
Varlığımda ölü saydın beni.

Küsmedim sana kırgınım;
Gecende ayışığın,
Güneşinde gölgen...
Ben sana her şeydim.
Değerimi bilmedin...

Küsmedim sana kırgınım;
Yokluğunda bile sen vardın...

TUĞBAY