OLABİLSEMKanat takar kim bilir, tez dönerdi gidenler Barışık olabilsem, duygular kırılmadan Çabuk kopmazdı belki sarılsaydı bedenler Sarmaşık olabilsem, böylesi darılmadan Kendim ile kavgasız hayata hep gülmeye Tamah etmeden çoğa lokmamı da bölmeye Zirve güzeldir lakin! Düşmeyi de bilmeye Alışık olabilsem, tahtıma kurulmadan Ne zamana küserdim çabuk geçmiyor diye Ne de güle sümbüle, neden açmıyor diye Dert etmezdim başında kuşlar uçmuyor diye Barışık olabilsem kimseye kırılmadan Tövbe, demem o dur ki var etmek için yok ’u Az olanlar birleşip yaratmak için çok ‘u El vererek muhtaca, omuzlayarak yükü Birleşik olabilsem, insanla yorulmadan Ne zenginin önünde pençe divan durarak Ne de iki elimi ahenk ile vurarak Kocaman bir yürekle, duygu ile sararak Sırnaşık olabilsem, boynuna sarılmadan Mutluluk anahtarım, benim dünya görüşüm Böyle de sonlanacak bu yaşamı sürüşüm Ona, buna, hep aynı tüm canları sarışım Kaynaşık olabilsem, bu yolda yorulmadan Cemil YILDIZ 08.08.2010 |