sen bana ’seni seviyorum’ dediğinde
gece vakti karanlıkta ansızın bir ışığa yakalanan bir tavşan ürkekliğinde buluyorum kendimi
o anın telaşıyla donuyor tüm tümcelerim
konuşmaları susturan bir sessizliğimle




sen bana ’seni seviyorum’ dediğinde
dünyaya geliş amacıma anlam üstüne anlam ekleniyor
tekleniyor birer birer çiftlerim bir inciliğinde
büyük bir hayranlığımla




sen bana ’seni seviyorum’ dediğinde
hacim kapladığım kabuğum bana dar geliyor
deliyor her tarafımı kes(k)in duruşun
yanımda oturuşun göklerimi bulut dolusu yağmura çeviyor
veriyor rüzgarlarına karşılık serin bir merhaba ellerim
sakin ve huzurlu bir uğurlamamla




ve sen bana ’seni seviyorum’ dediğinde
her sözcüğü aşk diye okuyorum tüm ülkelerin alfabesinde
karşımda uzaklığını yakınlığıma armağan eden şiirlerinin ışıltısını görüyorum
örüyorum seni ruhuma nurlu duygularla arşımda
şükür dolu bir kalbimle