Anne
bedenin aramdayken
sesin kulağımdayken
ve gözlerin bakışlarımdayken değerini bilmeliyim
silmeliyim ayak kirini
baki cennete senle varmak için





anne
sabah uyanırken ilk sana günaydın demeliyim
bir güneş gibi başucumda ışıldarken varlığın
hoş kokun içimi anbe an sararken
ve pamuktan hafif ellerin küçük avuçlarımı tutarken değerini bilmeliyim
delmeliyim sana ulaşmama engel dağları




anne
seni yaşamın her alanına taşımalıyım
kendimle götürmeliyim dokunu
ve beraber yaşlanırken ikimiz değerini daha çok bilmeliyim
anne
bağında üzüm tanesi gibi yaşamak için
bastığın toprakları özenle korumalıyım
durmalıyım karşında parmakla gösterilen bir oğul sıfatıyla




anne
senenin bir günü değil
ömrüm boyunca
rahmetini her an içime çeke çeke değerini bilmeliyim
gelmeliyim yanına
ayaklarım çin’de olsa da
anne
kalsa da bana uzaklık
yakınlığına uğramayı şiar kılmalıyım

ki şairliğimde...