"sen aşkta gamzeye yokuşlu,
Sen yüzün titrediği zamanlarda,
Kalbe zamansız dokunuşlu.."




Üstün körü geldin yine
Üstümü örttün gözlerinin üzerine
Ölgün gecelerinden anladım,
Sözsüz geldi uykuların..

Ve her kafiye sonrasında bir yıldız seçtim

işaretsiz kalan ünlemler gibiydim!




S’onsuzluğumu zamansızlığa dönüştürüyorum
Öykülerim sensizliğe adamışken kendini,
Sensizliğe beş kala ölümü bekliyorum.

Zira hiç bilmez ölüm beni
Sensizliğimden kalan deli matemi.


Ukala karanlıklara duyuyorum saygımı
Siyah ki, senin gözlerindir, şımaracaktır
Siyah ki, senin gözlerin için suskun ağıtlar yakacaktır!



Teşhisini koymuşken gitmelerinin
Yan şehirlerden geliyor,
Şarkı söylediğin komşu gecelerin


Ve her balkona çıkışımda,
Mor renkli bir aşk izlemekteyim...


S’onsuzluğun perdesinden simsiyah çocuklar görüyorum
Tanrı’nın emaneti gözlerini, binlerce kez içime çekiyorum
İğde ağaçlarından daha ışıltılı, daha güzel kokulu,
Cennet bakışlarında göklere kanatlanıyorum

uçtukça gözlerinden,
S’onsuzluğunda ölüyorum..