Yine efkar çöktü garip gönlüme
Çıkıpta dağlara uçasım geldi
Ay akşamdan doğmasa gündüze kaysa
Ankaradan kalkıp kaçasım geldi

Ayrandede suyun içime sinmiş
O parkın gölgesi beni emzirmiş
Gurbet’e geldimde ben öksüz kaldım
Anamın yurdunda olasım geldi


Yastığa koyunca kederli başımı
Uyumadan gördüm köyün düşünü
Çok özledim anam ekmek aşını
Tarhana çorbanı içesim geldi


Koşarak çıkardım hüyük başına
Her daim kaçardım çoban peşine
serçeli dağının güney döşüne
Uzanıp ovaya bakasım geldi

Koyunlar melerdi eve gelince
Heyecan sarardı kuzu görunce
Erkenden kalkardım sabah olunca
Kör pınarda kuzu yayasım geldi


Tanırın kokusu burnumda tüter
Burada her gece bayguşlar öter
Her köşe başında sarhoşlar yatar
İçimden köyüme gidesim geldi


Harun Dağ