ıslak mendil
sabahın ilk ışıklarındayım
ama günaydın diyemiyorum sana uykusuz bir gecenin sabahı aynaya bakmaya korktum sensizliğin ilk gününde doyamadım ağlamaya ilk kez bu kadar acı geldi içtiğim su ne kadar da soğuktu yattığım yatak gidişin dertlerimin sonumuydu başımıydı bilemedim artık yüreğimin nerde olduğunu biliyorum arada birde olsa daldığım uykumdan acısıyla uyanıyorum yüreğimin sensizlik vardı geceden öte kara zehirden acı gecelerde bir nefes daha çektim sıgaramdan buda bitti... boş paketler aldı yerini ıslak mendilimin yanında tablamda ard arda sönmüş sıgaralar dayanması zormuş bilemedim kahreden sensizlik korkusu odamın duvarlarında çınlarken isyan çığlıkları nede sessiz duruyor bakıldığında gidişin dertlerimin sonumuydu başımıydı bilemedim... |