YUMUK ELLER
Yumuk eller bir başkadır bebekken.
Bir nefeste doyamazsın, mis kokar ortası, koklarsın ciğerin yırtılasıya, çekersin iyice içine Alır avuçlarına, koyarsın dudaklarına Götürür uzaklara, umutla sevda göçüne Yumuk eller bir başkadır çocukken Kah tatlı bir börek, Kah kırıp dökerek. Koruma hisleri ile çekersin önüne önüne, Alırsın avucunu avuçlarına yürürsün gerine -gerine. Yumuk eller bir başkadır gençken Nasır tutar, Kalem tutar, Yar tutar. Ter kokar, sevgi kokar, aşk kokar Alırsın onu eline, götürür seni sevda seline. Yumuk eller bir başkadır olgun çağında Artık tuttuğunu bırakmaz, kavrar sıkıca. Elindeki eşi olur, işi olur, aşı olur. Yarınlara düşü olur. Alırsın bu eli götürürsün dudağına, alnına Umut dolu, neşe dolu bakar iken yarına Yumuk eller bir başkadır ilerleyince yaşlar. Dilim varmadı ihtiyar demeye Artık vermez elini öpmekten gayri. Bastonu olur belki elinde orası ayrı. Bir de, Bir de ah! sesi dilinde. “Nerede o gençlik” dercesine Yumuk eller bir başkadır, baston ele düşünce Yorgundur artık buruşuk börek. Damarlar inat etmiş gibi sanki geçen yıllara Kabarır, Kabarır. Sonunda, gözler kapanıp onlar açılır. Cemil YILDIZ |
nereden nereye...
nelere şahit oluyor ellerimiz...
çok beğendim...
kutlarım saygılar arkadaşım...