SOSYALİZM NEDİR.
Sosyalizme inananlar, üretim araçları üzerindeki özel mülkiyetin kamu mülkiyetine geçmesi ile tüm sorunların çözümleneceğini iddia etmiyorlar. Sosyalizm, ne şeytanları meleğe dönüştürecek, ne de cenneti yeryüzüne indirecektir. iddia edilen şey, sosyalizmin kapitalizmin büyük kötülüklerine çare bulacağı, sömürüyü, sefaleti, güvensizliği, savaşı ortadan kaldıracağı ve insanlar için daha büyük bir refah ve mutluluğun kapılarını açacağıdır.

Sosyalizm, kapitalizmin yırtıklarınını yamanarak düzeltilmesi değildir. Sosyalizm, devrimci bir değişme, toplumun büsbütün farklı bir çizgide yeniden kurulması demektir.

Bireysel kar için bireysel çaba yerine, ortaklaşa yarar için ortaklaşa çaba olacaktır.

Kumaş, para kazanmak için değil, insanlara giysi sağlamak için yapılacaktır, bütün öteki mallar da öyle.

Kullanım için yapılacak planlı üretimin, herkese, her zaman iş sağlayacağı bilinmesi ile, insanların içindeki ekonomik depresyon, işsizlik, yoksulluk ve güvensizlik duygusu kaybolacak, bunun yerini beşikten mezara kadar ekonomik güvenlik duygusu alacaktır.

Kar peşinde koşanların, fazla mallarını satabilecek ve fazla sermayelerini yatırabilecek dış pazar avcılığından doğan emperyalist savaşlar son bulacaktır, çünkü artık ne fazla mal ne de fazla sermaye olacak, ne de gözünü kar hırsı bürmüş sermayeciler. gerçi ben "dış" kelimesine tamamen karşıyım zaten. Dünyada ülkelerden değil de tek bir ülkeden bahsetmek gerektiğine inanıyorum.


Üretim araçları özel ellerde olmadığı için toplum, artık işverenler ve işçiler diye sınıflara bölünmeyecektir. bir insan başkasını sömürmeyecek, onun emeğinden kar sağlamayacaktır.

Kısacası, ülke bir avuç insanın malı olmaktan çıkacak ve bütün halkın malı olacaktır ve %100 halk tarafından yönetilecektir.


Şimdiye kadar Sosyalizmin ancak bir yanını, ülkenin halkın malı oluşunu yani üretim araçlarının kamunun mülkiyetinde bulunmasını ele aldık. Şimdi tanımın ikinci kısmına gelelim; ülkenin yada üretim araçlarının "halk yararına halk tarafından yönetilmesi" kısmına. bu nasıl başarılacaktır. Bu sorunun karşılığı, merkezi planlama iledir. Üretim araçlarının kamu mülkiyetinde olması, sosyalizmin nasıl bir temel özelliği ise merkezi planlama da öyledir.

Bütün ülke için merkezi planlamanın güç bir iş olduğu besbellidir. Bu, o denli güç bir iştir ki, kapitalist ülkelerdeki pek çok kimse [özellikle üretim araçlarını ellerinde bulunduranlar ve kapitalizmi mümkün olan düzenlerin en iyisi sayanlar] bu merkezi planlamanın yürümeyeceğinden çok emindirler. Onlara göre, "bir avuç insan, bütün halkın faaliyetlerini başarılı bir biçimde planlamak, yönetmek ve hızlandırmak için gerekli bilgiye, görüş gücüne ve kavrayışa sahip olamaz.."

Bana dokun,
Okşa saçlarımdan anne...
Buna çok ihtiyacım var inan...
Hani çocukken yatağıma süt getirirdin ya
Yine yap anne
Bana bir süt ısıt
Isınsın buz kesmiş yüreğim
Donuyorum...

Ben hiç ısınmadım ki...


Tut ellerimden anne,
Minicikmiş gibi hisset
Öp onları bebekliğimdeki gibi
Bana masallar anlat
Uyut beni dizlerinde,
Ninniler söyle anne...
Büyüklerin söylediklerinden olmasın...

Sadece senin masallarına inanırım
Sadece sana annem...

Ben hiç büyümedim ki...

Çocukken sümüklü çocukların taşlarından korurdun ya
Göğüs gererdin ya hani bir anne iç güdüsüyle bana...
Sen yokken;
İki kaşımın arasından yediğim sekiz dikişli taş kesiği
Hala canımı acıtıyor anne

Tut ellerimi hiç bırakma...


Beni şimdi koru asıl,
Büyük kompradorlardan ve onun itlerinden...
Sahi sen bilmiyorsun
Ne darbeler yiyorum
Ne mücadeleler veriyorum yaşama tutunmak için
Kazandığımı veriyorum yetiremiyorum bu çakallara,
Bu sömürücü kapitalist düzene gücüm yetmiyor
Yetmiyor annem...

Ben bozuk düzenin işçi – memur kölesiyim...

Neden annem neden
Beni bu keşmekeşlikler içerisindeki bir ülkede dünyaya getirdin...
Hiç mi düşünmedin babamdan rahmine alırken beni
Büyütürken zorluklarla karnında bu bedeni...
Salarken haramilerin arasına
Küçücük bebeğini
Hiç mi yüreğin sızlamadı...
Okul yolunda yediğim
Halen canımı çok yakan
bir kardeş kurşunu izi var sol yanımda
bunu da bilmiyorsun değil mi...
Niye kızıyorum ki sana nerden bileceksin ki...

Sırtlanların pususunda beklenen bir av olduğumu...

Düş peşime annem
Düş peşime
Bu haramilerin sofralarını dar etmeye
Bu ülkenin aydınlığı,
Fakirin de yaşam hakkı için annem
Gerekirse benimle ölmeye yürü...

Biz çarpık düzene karşı çıkan militan olalım...

Sen gelirsen,
Çoğalırız annem...

Haydi;
Kaneviçene
Hayalde olsa
Mavi bir gökyüzü,
Onun üzerine bir güneş
Ve beyaz bir gelinlik
İşle annem...

Tuvale;
Yare hasret gülen kız çocukları
Evliliğin maddi bunalımı altında ümitlenen delikanlıları
Borçlar altında ezilen namusluları
Başı yukarıda gezerken çiz...
Sen inanarak çiz bunları
Ve düş peşime anne
Hemen şimdi
Yarın çok geç olmadan
Kıralım kapitalizmin acımasız çarkını...
Bu çizgileri mıh gibi çakalım
Çalışmadan saltanat kuranların alınlarının ortasına...

Sence biz ezilenlerin umudu
sosyalist bir ülke olabilir miyiz anne...



Kazım DOĞAN
01.08.2010