BÖLÜNDÜ ÖMRÜM ÜMİTSİZ YARINLARDABu nasıl bir karabasandı tanrımmm gecede aydınlıkları bitiriyordu ., Yitik zamanlar ,alabora olmuş teknelerin batığında Ümitler ümitsizlikleri emziriyordu Koynunda ve bin hinlik büyütüyordu gece.. Bütün düzenbazlar alemin soysuz gününde birikiyordu. Bu nasıl bir karabasandı, korkuyu uykulara bölüyor Uykuların namusunu geceye peşkeş çekiyordu . Bir bir kapandı kapılar . Gece ve kuytuları batıya doğru yürüyordu Kirletildi uykum gecede rengi soldu . Müsebbibi bir karabasandı , kimsenin bilmediği Vede gecenin bile görmediği . Uykum, üzerinden tasmış gecedeki günahıyla Kırık bir ezilmişlik taşıyıp içinde yürüdüğüm Şehrimin kaldırımlarına dökülüyordu . çekinerek yürüyorum sokaklarda .. kaldırımlar uykularımın piç edildiğini biliyordu. Bölündü ömrüm ümitsiz yarınlarda . Senden bana kalan ne varsa şehrimin sokaklarında Beni birer birer terkediyordu.. Oysa burası benim şehrim , Ben burada yeşerttim ümitlerimi En güzel zamanlarımda burada geçti. İlk doğum günüm ,ilk okulum ilk aşık oluşum Hepsi benim şehrimdeydi. İlk günahımıda burda işledim.. burda sarhoş oldum Ağladım vede güldüm.. İlkimdi bu şehir ve kaptanı olduğum ilk gemim..... Şimdi biraz çekingen fakat son derece kararlı Bir o kadar da kendimden emin bineceğim gemime .. Dümen yine bende .. Karabasanını şehrime taşıyıp bana musallat eden karayipliye, en alasından bir güzellik yapacağım tasalluta uğrayan uykularımın hesabını soracağım bir bir. Kaldırımlarda kaybolan düşlerimin yaralarını saracağım. Bölündü ömrüm ümitsiz yarınlarda Bir hiç gibi kaldım, şehrim beni tanıyamadı. Çocukluğumun kaldırım taşları sanki hepsi birer yabancıydı.. En güzel yıllarımı bir karayiplinin karabasanı çaldı.. Binbir harama bulaştırıldım ,sırça saraylarım vardı Hepsi kırıldı. Bölündü ömrüm ümitsiz yarınlarda.. parçalandı... Kirletilmiş gecelerden kalan uykularım Ve herkes tarafından unutulmuş duygularım Yanına birde bu şehirde büyüyen çocukluğum Yaşadığım korkularım ,işlediğim günahlarım Yaşarken kaçırdıklarım, istasyonların düdük sesleri Üzerimde bir hırka gibi taşıdığım yalnızlıklarım Ne varsa geçmişimden kalan, beni acıtan Şehrimi daraltan, uykularımı zehre kesen ne varsa Hepsini bir araya toplayacağım. Ümitsiz yarınlarda bölünen ömrümü, gençliğimi mahveden karabasanı, birde karabasanın ağababası karayipli korsanı ümitlerin koynunda emzirilen ümitsizliklerimi kaldırımlara dökülen kırılmışlıklarımı unuttuğum bütün yaşanmışlıklarımı hepsini yükleyeceğim gemime ….kaptan benim sonra... Sonra mı katılacağım rüzgarın önüne. Açılacağım enginlere pupa- yelken… Ve azaba koyacağım karayipliyi…. Ardından forsaya vuracağim karabasanını…. Bütün ezilmişliklerimi ve kırılmışlıklarımı Seyre koyacağım , karayipli korsan ile hizmetkarı karabasanını, .. Onarılsın diye yaraları ..sabırla bekleyeceğim.. Biliyorum ümitsiz yarınlarda bölünen ömrümün Benimle yaşadıkları ve onarıldığında yaraları ..... alacağım bir filikaya bütün dostları Açılacağım başka ufuklara ve oynayacağım son kozumu. Benzine buladığım miadı dolmuş gemime ve lanetli yandaşlarına Son bir kez bakacağım ve muhteşem bir sona imzamı atacağım... Bir kibrit çakacağim…. Kim demişki olmaz diye.. Çalınmış ömrüm uğruna gemileri yakacağim…. Şehrim ... Eeeyyyy şehrim ... bekle beni arındım.... Çocukluğumdaki masumiyetimle sana kavuşacağim..... |