Ümitlerimiz vardıÜmitlerimiz vardı Sevdalarımız hüzünlerimiz Gözbebekleri kadar derine bakar Ölüm kadar güzelleşirdik. Gecenin karanlığında boğardık düşlerimizi Duygulanırdık, ıslatırdık gözlerimizi Ellerimizi vururduk geceye Sabah olarak devrilsin diye üstümüze Yılmadan vururduk işte Gözler puslu puslu bakardı Adıyla ölüp adıyla dirilirdik Çoğu kez anlamadan Ya da anlamadan korkarak Yazılanı okur, söyleneni dinlerdik. Sözlerimizi vururduk geceye Şiir olarak devrilsin diye üstümüze Yılmadan vururduk işte Duygu coşkun ırmaklar gibi çağlardı içimizde Dolu dolu kaynardı yüreğimiz Kim diyebilirdi ki gözyaşı hüzündür. Kahkahayla ağlar, hüzünle gülerdik. Yüreğimizi vururduk geceye Sevda olarak devrilsin diye üstümüze Yılmadan vururduk işte. Sular bile bilirdi ki biz birdik Beraber ağlardık beraber gülmeyişin inadına El açar af diler, el açar dilenirdik Gözlerimizi vuruduk geceye Sevgi olarak devrilsin diye üstümüze Yılmadan vururduk işte. Kuşlar uçururduk sımsıcak avuçlarımızda Papatyalar içinde gezerdik diz boyu… Korkuyla kaçardık göğü bir mavi duman bürüyende. Tüylerimiz diken diken olurdu. Görünüşü tazelikle dolu kirazların Gamsız kayısıların altında Gülücükler fırlatırdık geceye Çiçek olarak devrilsin diye üstümüze Yılmadan fırlatırdık işte. Saçlarımız savrulurdu rüzgarda Yağmur tanesiyle ıslanırdı uçları Bir kelebek kozasını kırardı Bir baş eğilirdi yerlere Bir civan düşerdi toprağa Kanımızla boyardık geceyi Şehadet olarak devrilsin diye üstümüze Yılmadan boyardık işte… |