Şiirler Ekerdik Geceye
niçin hazin bir unutuluşla
hüzünlerle eğiliriz geceye ya da, bir çığlıkla yalanlara sürmeler çekeriz özenle? .. kendimi ellerine bırakınca ellerin kırardı buzlarımı yüreğime kuşlar konar avuçlarım kanardı birden. çok zamanlı bir kayboluşun üç boyutlu filmi başlardı o an gülüşlerinin salıncağına kurulur depremlerle sallardın çocuk yanımı. imgelerin dansı eşliğinde şiirler ekerdik birlikte geceye mevsimler unuturdu saatleri bir çoban kepeneğinde uyurduk. şimdi, kimselere söyleyemediğim kendimin bile taşımaktan korktuğu ve taşıdıkça omzumda ağırlaşan zincirlerin izi var yalnız yüreğimde. dört nala koşan yılkı atları gibiydim koştukça yelelerim savrulurdu rüzgarla özgür ovalar, yeşil dağlardı meskenim şimdi, bir kemendin izi var yüreğimde. |