s’Öz verdim,
bir süre geçtikten sonra,
karşılığı karşıdan alınacak,
alacaklı acılar geldi kapıma kadar.
Alacaklarından, çok daha acılar
bıraktılar ve
Kapımı da çal’ıp gittiler gürültüsüzce,
Açık kapı kaldım acılara.

Ve ben
Yeni bir makamda tutuşturuldum gene,
çok acıklı bir türkü eşliğinde.
Sözlerim karıştırılabilirdi başka sözlerle, belki
biraz ham dı diye.
Yani gerek yoktu sev(g)ilim
sözlerimide ‘ham’ diye yemene,
Göndermene..

Ama benim kendi saf özüm bile
Gözünde beş para etmezdi çünki. Ki etmedide,
Gözünün, ilk göz ağrısı bebeğinde!

Sonra;
Acılarla ev’lendiğimden beri
Çok u’mutluyum sensiz!
İstersen gelmeyede bilirsin geri.

AMA!
Görmek istemezmisin;
Acılar la benim yeni evimi !

Şimdi ; meraklı ve içinde biraz
acıma hissi bulunan bir
bakış la b’akma,Gözlerime.
Ve hangisi diye de sorma!
Sen giderken arkandan ağ’layandı yolunu,
döke saça bıraktığım yaşlarım,
belki takılıp da düşersin ağ’ıma diye..
Olmadı kendi ağıma sarıldım,
ağladım.

Artık,
Yaşı hiç fark etmez.,
Koynunda yaş’landığım,
benim şimdiki kâr’ım,

Göz yaşlarım..!