Aşk-ı MünevverGece aheste çeker sabah na mümkün Bahara dem yakışmaz sevgili. Fer-i buse, Katre-ül gülizarın çehreme düşsün; Hüsran, berduşun mey-i badesi. Her ne icap ile sözün lâl olsa Gülnihal bülbülün dost-u kadim. Neyleyim Bir gülü koklamayınca; Elime sûr dikeni, rengi matemim. Lahz’a yüzün sürüldükçe yar diye Hatrın girdabına meal sevin. Ne bu sine gönül açar nazenin; Ne rıhlete varır sitem-i nevin... Sona ermedikte kadri bilinmez ömre Kim örmüş fecr-i aşkı hüzn ile? Sevgili, Gel kadehte bulsun gül dikeni, Değsin şavkı neşenin, gülsüz dikene… ezgi ç. 23.07.2010 Münevver : Aydınlatılmış Gülizar : Gül yanaklı Gülnihal: Gül fidanı, gül ağacı Sine : Göğüs Nazenin : Nazlı Rıhlet : Dünya’dan göç etme Nevin : Yeni Fecir: Tan vakti, doğuş Şavk : Işık |