Eğri eğri düşüyor yağmurlar bu gece üzerine
Kir toplarcasına şeffaflaştı erguvan mevsimlerin
Yağmurlar alnın terini görmüyorlar mı Behire?
Ürkek ürkek düşüyorlar, nihan gözlerine.


Dudaklarından bir dalga yoksunluğu geçiyor denizlerime
Her biri mavi, her biri yeşil oluyor tenin değince
Uzun boylu, hafif ela gözlü nice Bekil eğiliyor önünde
Ama hiç biri anlamıyor, anlayamıyorlar seni Behire


Canlı nikotinler arttırıyor sana olan bağlılığımı
Var mı ki dünyada böyle kederli bir ölüm?
Bir figanım söner, bir günahım başlar
Ne’yleyim sensiz ışıl ışıl yanan geceleri?
Yalnızlığıma koskocaman oturan kentleri?


Belki ölmüştür senin de baban
Belki küçük bir kız çocuğu kadar annesindir artık
Belki yüzlerce kızın,
Belki yüzlerce oğlun kalmıştır gözlerinde
Ondandır belki bu siyah gecelere yoldaşlığın
Ondandır bu yürek ağrın.



Adın bir kurşun gibi Behire
Tanrısal düşler koyuyor ceplerime.





Narkozsuz çalamam gözlerini
Gözlerin ki,
Gözlerime değince
Aptallaşıyor sevmelerim
Erişilmedik gözbebeklerin var senin Behire.


Bir gecelik uykusuzluğuna al beni Behire
O mor gülümsemenden, bir eflatunluk hüzün ver
selvi ağaçlarından korkuyorsun gibi Behire
Bende ise kaç yüz yıllık yıkılmayan gözlerin var
Uyan artık,
Uyan güzeller güzeli Behire
Sende de kalan, bir avuç siyah gece var.


Yıkıyorum mabedini ve sokaklar boş
Bir türlü bulamıyorum seni
Kim bilir kaç Bekil arıyor o mahur gözlerini?
turkuaz rengi bakışlarında,
Kim bilir hangi gecenin sabahında üşüyorsun Behire?


Eline tutuşturulan, bir lâl yalnızlığın var senin Behire
Tüm nâif kadınlardan geçmişçesine,
Bir martı kahkahası kadar üstünlüğün var


Derdine yandığımı öğrensin şimdi öksüz yıldızlar
Bu koskocaman gökkuşağının her köşesinde,
Sana muhtaçlığımı anlasınlar



Pervazlaşan aşkınla büyüdü artık kuşlar
Onlar bile aşkının oyunbazlığından muştular.





Sen hâlâ unutulmuş menekşeleri kokla Behire
Benim avucumun içinde tuttuğum,
Her mevsimlik açan erguvan düşlerim var.