58
Yorum
3
Beğeni
3,7
Puan
3374
Okunma
Ömür geldi geçiyor, hayatlar doldu çile.
Her iş, her düş acele, koşar gibi ecele.
Korku dağları sardı, hastalıklar çoğaldı.
Bir dostluğumuz vardı, onu da eller aldı.
Kimi haksız kazandı, zevkle vatanı sattı.
Kimi duyarsız kalıp, kan uykularda yattı.
Evlerimiz büyürken, yaşayanlar küçüldü.
Hayatlar konfor doldu, icralara düşüldü.
Kötüledi huyumuz, kalmadı sağduyumuz.
Elbet yorgun kalkarız, tilki gibi uykumuz.
Bak otur kutusuyla, mutlu olduk hepimiz.
Esaret sanki dostlar, televizyon sevgimiz.
Diplomalı cahiller, kurmuşlar bir saltanat.
Okur yazar olsanda, gel de derdini anlat.
Sen geçin kıt kanaat, şerefsizlikse sanat.
Birazcık ses çıkarsan, diyorlarki kabahat.
Hayatımız plansız, plan yapsak ne yazar.
Amansız mücadele, bizleri bozar, kasar.
Dert bir tane değilki, karabasanlar basar.
Dut yemiş bülbül gibi, ezilen halkım susar.
El giderken uzaya, bizler hep kaldık yaya.
Güdük kazancımızı, yorulduk, saya saya.
Kitap bizlerden uzak, bari biraz konuşsak.
Alışkanlığımız oldu yerli yersiz somurtmak.
Terkedildi cigaram, tertemiz oldu havam.
Ya kirletilmiş ruhlar, asıl en büyük yaram.
Yıllar gelip geçiyor, dert, tasa, bayatladık.
Toz pembeydi hayaller, hayata katamadık.
Teşekkürler Gönüldaşım, teşekkürler Hüzün şairi,
şiirime sessin yine, sevgilerimle...
MEHMET FİKRET ÜNALAN
Cevap Yaz